onderweg.....
Door: Erik
Blijf op de hoogte en volg Erik & Nynke
19 Mei 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
maandag 19 mei hebben we bestempeld als rustdag. Dit omdat het prachtig weer is en we op een camping zitten direct aan een baai. Het is hier vooral erg stil; er komt alleen af en toe wat bestemmingsverkeer langs en het geluid wordt vooral veroorzaakt door de vogels, de krekels en de golven van de branding. We zitten nu op een schiereiland waar vrijwel niets te beleven valt behalve de geweldige natuur en de vele kleine ,totaal verlaten baaitjes met witte stranden; paradijselijk bijna. De camping heet 'Whatuwhiwhi en het is weer een hele nette top 10 camping. Over deze rustdag later nog meer.
Eerst nog even wat over onze verdere rondgang over het noordereiland vertellen. Het feit dat we wat minder tijd nemen voor 'Waarbenjij.nu' heeft te maken met de beide andere media; whatsapp (de familieapp) en Facebook waar we onze foto's en verhalen wat sneller op kunnen delen. Maar omdat het vandaag toch een rustdag is hebben we ook wat tijd voor WBJ.nu
Waar waren we gebleven? Bij de reis van Rotorua naar Waitomo. Nadat we de camping waar we Nynke haar verjaardag hebben gevierd hebben verlaten zijn we toch nog even bij ons winkeltje langs geweest en heeft Nynke nog een extra paar Uggs voor haarzelf of voor Myrthe en sloffen voor Axel heeft gekocht en nog een paar andere souveniers. Weer kregen we, omdat we inmiddels vaste klant zijn, een zak snoep kado. Onderweg naar Waitomo kwamen we bij toeval langs een schitterend vogel reservaat waar we een mooie track hebben gelopen. Een prachtig bewaard oerbos met een grote diversiteit aan vogels, planten en boomsoorten. De grote Kaka (een grote pappegaai met schutkleuren als die van de vele varens was ook van de partij. Hier komen diverse lizzards voor die hier worden teruggefokt. Niet gezien maar wel goed om te weten dat ze hier nog zijn. Op de camping in Waitomo aangekomen hebben we gelijk wat mooie foto's van een aantal Kingfishers gemaakt. Dit was de camping waar we het eerste jaar wat langer hebben vertoeft vanwege de sandflyontsteking en de gebroken rib van Nynke. Nu waren de omstandigheden een stuk beter gelukkig.
De volgende dag gelijk weer verder gegaan op pad naar de westcoast met als einddoel Port waikato. Onderweg gestop bij het surfparadijs van NZ, namelijk Raglan. Een leuk plaatsje dat echt de sfeer van het surfen uitstraalde, maar ook wel weer een beetje apart. Nog even naar de surfers gekeken en we kunnen ons voorstellen dat dit een Walhalla voor golfsurfers is; hele lange, hoge golven.
Onze tocht vervolgd met weer een prachtige route door kustgebied heen; schoot alleen niet op vanwege het vele bochtenwerk. Onderweg bijzonder veel roofvogels gezien. Port Waikato is een uniek plek waar een grote rivier uitmondt in de Tasman. Waarschijnlijk is het hier zomers best druk maar nu was het er akelig stil. Een leuke anekdote: Erik vroeg aan een paar oude lokale mannetjes wat er zoal te doen was in deze plaats. Antwoord: 'just relaxing...... Drinking... No more'. Dat hebben we dan ook maar gedaan de rest van de dag.
De, voor ons gevoel, uithoek Port Waikato bleek maar een klein uurtje af te liggen van Auckland dus zijn we de volgende dag doorgereden naar een camping aan de oostkust (de kusten komen de komende dagen steeds dichter bij te liggen vandaar ook wel de naam Twincoast). Orewa beach is een suburb van Auckland met prachtige krijtkusten en een mooie baai waar we pal aanstonden. Hier hebben we mooie foto's gemaakt van een regenboog, maar ook van de volle maan die boven zee opkwam; het leek de zon wel. Hier vlakbij is nog een eilandje met veel flora en fauna, waar je apart een dagtocht naar toe zou moeten boeken. Omdat we onderweg al een prachtig vogelreservaat bezocht hebben zien we af van dat eiland en rijden we door naar boven, naar Kaihu, dat weer aan de westcoast ligt. Het eerste deel van die route was vooral door agrarisch gebied en iets minder interessant, maar het tweede deel was weer als we gewend waren; veel regenwoud, veel roofvogels en veel bochtenwerk. dit is het gebied dat ook wel de Kouricoast genoemd wordt omdat er hier nog veel Kauri bossen bewaard zijn gebleven waaronder ook de oudste Kauri van Nieuw Zeeland.
Maar wat weer een verrassing was de camping waar we belandden; schitterend aan een riviertje, midden tussen het tropisch regenwoud en een erg goed onderhouden terrein. De beheerders waren ook erg gastvrij en kwamen regelmatig vragen of alles in orde was. Voor de avond hadden we ons ingeschreven voor een nightbushwalk in een Kauri bos om wellicht een paar Kiwi's te spotten. Met een groep van 9 personen, inclusief de DOC ranger, zijn we met een gammele bus naar dat bos gereden. Muisstil en met behulp van een rode schijnwerper omdat Kiwi's direct vluchten bij wit licht gingen we de bush in. De ranger heeft verder nog diverse wetenswaardigheden verteld over bijvoorbeeld het leven van de Kiwi, maar ook over het verschil tussen een vrouwtjes varen en een mannetjes varen. DE vrouwtjes varen behoudt haar takken met zaden in de vorm van een jurk; de mannetjesvaren blijft naakt en laat zijn takken vallen. Ook vertelde hij dat NZ miljoenen jaren geleden aan Australie vast heeft gezeten, iets wat voor ons nieuw was omdat wij in de veronderstelling verkeerden dat NZ uit vulkanen was ontstaan. Maar goed nu de Kiwi...... Na een tijdje heel stil door de bushwalk schuifelen hoorden we wat geritsel en gesnuif en ja hoor de rode lamp er op en we hadden een prachtige vette Kiwi vlak voor ons in beeld. Omdat de Kiwi het licht van de rode lamp niet ziet en omdat wij super stil waren bleef hij gewoon doorgaan met fourageren. Even later zagen we ook nog een kleiner model. Echt geweldige vogels en echt uniek om die in het wild te kunnen zien. Vinkje op onze Bucketlijst!
Hum, ik zou het kort houden maar dat lukt niet echt geloof ik.......
Om een lang verhaal wat in te korten zijn we de volgende dag weer op pad gegaan in de richting van Cape Reinga. Eerst nog met overnachting in Ahipara, waar de 'strandsnelweg 90 milesbeach begint dat doorloopt tot aan Cape Reinga (het noordelijkste puntje van NZ). Was ook weer een aparte camping waar je goed zag dat je in subtropisch gebied zat. We stonden onder een bananenboom en er vlogen pappegaaien. Op deze plek nog even over het uitgestrekte strand gebanjerd waar de ene na de andere 4 wheeldrive voorbij komt blijft apart dat dit strand officieel als snelweg bestempeld is, met snelwegregels.
Cape Reinga: hier zijn we het eerste jaar ook geweest, maar toen zijn we met een busreis vanuit Russel gegaan en toen was het overwegend koud en regenachtig. Wat een verschil met deze keer. Fantastisch weer en daardoor ook veel mooiere foto's. Het blijft een erg bijzondere plek omdat je daar echt kunt zien dat er twee grote zeeen bij elkaar komen; namelijk de Tasman zee en de Pacific. Ook is het een sacret place voor de Maori omdat zij denken dat je daar de zee in stort zodra je dood gaat. Je ziet het ook echt goed dat de beide zeeen twee verschillende kleuren hebben (blauw en grijs) en je ziet goed dat de stromen tegen elkaar aan botsen.
Na deze weer bijzondere ervaring gingen op de terugweg nog even langs de Sanddunes waar ik (Erik) vorige keer nog gesandsurft heb. Ook die duiden zijn bijzonder; erg hoog, niet te vergelijken met onze duinen. We kwamen onderweg ook weer de Aussies uit Sidney tegen die zo'n beetje gelijk met ons opgaan vanaf Kaihu; was erg grappig omdat zij ook weer onderweg naar dezelfde camping waren als waar wij heengingen. Naast wat vluchtig met elkaar gesproken te hebben is het verder er niet van gekomen om kennis te maken.
Goed dan zijn we nu aanbeland bij de rustcamping op het schiereiland Tokerau beach waarbij we bij het inchecken aangaven dat als het de volgende dag mooi weer zou zijn we hier twee nachten zouden blijven. Het werd schitterend weer dus bleven we twee nachten em hebben echt even een rustpauze genomen in een omgeving met stille stranden en baaien, een winkeltje met alleen de hoognodige spullen en verder eigenlijk niets te doen in het na seizoen. Ik (Erik) heb nog wel een paar keer heerlijk een duik genomen in het Pacific zeewater; het was echt heerlijk! Morgen gaan we naar Russel, met onderweg de wereldberoemde mangonui Fish & Chips als lunch.
Eerst nog even wat over onze verdere rondgang over het noordereiland vertellen. Het feit dat we wat minder tijd nemen voor 'Waarbenjij.nu' heeft te maken met de beide andere media; whatsapp (de familieapp) en Facebook waar we onze foto's en verhalen wat sneller op kunnen delen. Maar omdat het vandaag toch een rustdag is hebben we ook wat tijd voor WBJ.nu
Waar waren we gebleven? Bij de reis van Rotorua naar Waitomo. Nadat we de camping waar we Nynke haar verjaardag hebben gevierd hebben verlaten zijn we toch nog even bij ons winkeltje langs geweest en heeft Nynke nog een extra paar Uggs voor haarzelf of voor Myrthe en sloffen voor Axel heeft gekocht en nog een paar andere souveniers. Weer kregen we, omdat we inmiddels vaste klant zijn, een zak snoep kado. Onderweg naar Waitomo kwamen we bij toeval langs een schitterend vogel reservaat waar we een mooie track hebben gelopen. Een prachtig bewaard oerbos met een grote diversiteit aan vogels, planten en boomsoorten. De grote Kaka (een grote pappegaai met schutkleuren als die van de vele varens was ook van de partij. Hier komen diverse lizzards voor die hier worden teruggefokt. Niet gezien maar wel goed om te weten dat ze hier nog zijn. Op de camping in Waitomo aangekomen hebben we gelijk wat mooie foto's van een aantal Kingfishers gemaakt. Dit was de camping waar we het eerste jaar wat langer hebben vertoeft vanwege de sandflyontsteking en de gebroken rib van Nynke. Nu waren de omstandigheden een stuk beter gelukkig.
De volgende dag gelijk weer verder gegaan op pad naar de westcoast met als einddoel Port waikato. Onderweg gestop bij het surfparadijs van NZ, namelijk Raglan. Een leuk plaatsje dat echt de sfeer van het surfen uitstraalde, maar ook wel weer een beetje apart. Nog even naar de surfers gekeken en we kunnen ons voorstellen dat dit een Walhalla voor golfsurfers is; hele lange, hoge golven.
Onze tocht vervolgd met weer een prachtige route door kustgebied heen; schoot alleen niet op vanwege het vele bochtenwerk. Onderweg bijzonder veel roofvogels gezien. Port Waikato is een uniek plek waar een grote rivier uitmondt in de Tasman. Waarschijnlijk is het hier zomers best druk maar nu was het er akelig stil. Een leuke anekdote: Erik vroeg aan een paar oude lokale mannetjes wat er zoal te doen was in deze plaats. Antwoord: 'just relaxing...... Drinking... No more'. Dat hebben we dan ook maar gedaan de rest van de dag.
De, voor ons gevoel, uithoek Port Waikato bleek maar een klein uurtje af te liggen van Auckland dus zijn we de volgende dag doorgereden naar een camping aan de oostkust (de kusten komen de komende dagen steeds dichter bij te liggen vandaar ook wel de naam Twincoast). Orewa beach is een suburb van Auckland met prachtige krijtkusten en een mooie baai waar we pal aanstonden. Hier hebben we mooie foto's gemaakt van een regenboog, maar ook van de volle maan die boven zee opkwam; het leek de zon wel. Hier vlakbij is nog een eilandje met veel flora en fauna, waar je apart een dagtocht naar toe zou moeten boeken. Omdat we onderweg al een prachtig vogelreservaat bezocht hebben zien we af van dat eiland en rijden we door naar boven, naar Kaihu, dat weer aan de westcoast ligt. Het eerste deel van die route was vooral door agrarisch gebied en iets minder interessant, maar het tweede deel was weer als we gewend waren; veel regenwoud, veel roofvogels en veel bochtenwerk. dit is het gebied dat ook wel de Kouricoast genoemd wordt omdat er hier nog veel Kauri bossen bewaard zijn gebleven waaronder ook de oudste Kauri van Nieuw Zeeland.
Maar wat weer een verrassing was de camping waar we belandden; schitterend aan een riviertje, midden tussen het tropisch regenwoud en een erg goed onderhouden terrein. De beheerders waren ook erg gastvrij en kwamen regelmatig vragen of alles in orde was. Voor de avond hadden we ons ingeschreven voor een nightbushwalk in een Kauri bos om wellicht een paar Kiwi's te spotten. Met een groep van 9 personen, inclusief de DOC ranger, zijn we met een gammele bus naar dat bos gereden. Muisstil en met behulp van een rode schijnwerper omdat Kiwi's direct vluchten bij wit licht gingen we de bush in. De ranger heeft verder nog diverse wetenswaardigheden verteld over bijvoorbeeld het leven van de Kiwi, maar ook over het verschil tussen een vrouwtjes varen en een mannetjes varen. DE vrouwtjes varen behoudt haar takken met zaden in de vorm van een jurk; de mannetjesvaren blijft naakt en laat zijn takken vallen. Ook vertelde hij dat NZ miljoenen jaren geleden aan Australie vast heeft gezeten, iets wat voor ons nieuw was omdat wij in de veronderstelling verkeerden dat NZ uit vulkanen was ontstaan. Maar goed nu de Kiwi...... Na een tijdje heel stil door de bushwalk schuifelen hoorden we wat geritsel en gesnuif en ja hoor de rode lamp er op en we hadden een prachtige vette Kiwi vlak voor ons in beeld. Omdat de Kiwi het licht van de rode lamp niet ziet en omdat wij super stil waren bleef hij gewoon doorgaan met fourageren. Even later zagen we ook nog een kleiner model. Echt geweldige vogels en echt uniek om die in het wild te kunnen zien. Vinkje op onze Bucketlijst!
Hum, ik zou het kort houden maar dat lukt niet echt geloof ik.......
Om een lang verhaal wat in te korten zijn we de volgende dag weer op pad gegaan in de richting van Cape Reinga. Eerst nog met overnachting in Ahipara, waar de 'strandsnelweg 90 milesbeach begint dat doorloopt tot aan Cape Reinga (het noordelijkste puntje van NZ). Was ook weer een aparte camping waar je goed zag dat je in subtropisch gebied zat. We stonden onder een bananenboom en er vlogen pappegaaien. Op deze plek nog even over het uitgestrekte strand gebanjerd waar de ene na de andere 4 wheeldrive voorbij komt blijft apart dat dit strand officieel als snelweg bestempeld is, met snelwegregels.
Cape Reinga: hier zijn we het eerste jaar ook geweest, maar toen zijn we met een busreis vanuit Russel gegaan en toen was het overwegend koud en regenachtig. Wat een verschil met deze keer. Fantastisch weer en daardoor ook veel mooiere foto's. Het blijft een erg bijzondere plek omdat je daar echt kunt zien dat er twee grote zeeen bij elkaar komen; namelijk de Tasman zee en de Pacific. Ook is het een sacret place voor de Maori omdat zij denken dat je daar de zee in stort zodra je dood gaat. Je ziet het ook echt goed dat de beide zeeen twee verschillende kleuren hebben (blauw en grijs) en je ziet goed dat de stromen tegen elkaar aan botsen.
Na deze weer bijzondere ervaring gingen op de terugweg nog even langs de Sanddunes waar ik (Erik) vorige keer nog gesandsurft heb. Ook die duiden zijn bijzonder; erg hoog, niet te vergelijken met onze duinen. We kwamen onderweg ook weer de Aussies uit Sidney tegen die zo'n beetje gelijk met ons opgaan vanaf Kaihu; was erg grappig omdat zij ook weer onderweg naar dezelfde camping waren als waar wij heengingen. Naast wat vluchtig met elkaar gesproken te hebben is het verder er niet van gekomen om kennis te maken.
Goed dan zijn we nu aanbeland bij de rustcamping op het schiereiland Tokerau beach waarbij we bij het inchecken aangaven dat als het de volgende dag mooi weer zou zijn we hier twee nachten zouden blijven. Het werd schitterend weer dus bleven we twee nachten em hebben echt even een rustpauze genomen in een omgeving met stille stranden en baaien, een winkeltje met alleen de hoognodige spullen en verder eigenlijk niets te doen in het na seizoen. Ik (Erik) heb nog wel een paar keer heerlijk een duik genomen in het Pacific zeewater; het was echt heerlijk! Morgen gaan we naar Russel, met onderweg de wereldberoemde mangonui Fish & Chips als lunch.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
