Dag zeven en acht

Dag 7
Een vlotte reis naar het zuiden, de Catlins. Prachtig landschap dat door de zeewind vooral scheef gewaaide bomen kaat zien. Nu begrijp ik dat er altijd gezegd wordt dat het zuidereiland de hele wereld in zich heeft. Vanaf mt Cook, via Cromwell naar hier is ongeveer 500 km, we hebben dan echter de alpen, het zwartewoud, de dessert, denemarken, de scherenkust van zweden en terschelling al gehad!
Terug naar de route: Groene heuvels vol schapen maar ook een beetje het landschap in Denemarken. De invloed van de oceaan is goed te zien.
Op de camping in Curiobay worden we overweldigd door het natuurgeweld van de drie meter hoge golven die stuk slaan op de rotsen. We boeken een plekje voor 16 dollar en gaan kijken waar we willen staan. We vinden een bijzonder plekje 10 meter van de rand van het klif, waardoor het uitzicht vanuit de tent spectaculair is, zie fotos.
We hebben de tent opgezet voordat het nog harder begint te waaien, stormkracht 11. Dat gaat niet goed. We besluiten een inhammetje verder de tent opnieuw op te zetten want hij houdt het niet. Tent opnieuw opgezet waait het nog harder, kracht 12. En nu? We besluiten eerst een goede wandeling te maken naar het uitkijkpunt waar we bijna weggewaaid worden en naar het Petrofiedwood strand waar de yelloweyed pinquin nestelt. Prachtig zoals de jongen verscholen zitten in de bosjes. Hier en daar al beschermd door een ouder. Zie fotos. Terug op de camping besluiten we de tent in te pakken, hij ligt regelmatig plat, en de auto in te richten als slaapplek. Net na we alles goed en wel hebben ingericht begint het te stortregenen en zo mogelijk nog harder te waaien.
Vanwege de beperkte voorzieningen gaat koken niet echt lukken dus halen we een mrs Mac super famous meatpie, lekker!
Al vroeg kruipen we in de slaapzakken in de auto, met als natuurlijke televisie het uitzicht op de baai met de meters hoog opspattende water fonteinen.
We vallen snel in slaap in de door de wind wiegende auto.

Dag 8
Om zes uur worden we wakker en zien we een prachtige zonsopgang, de lucht kleur rood. De wind is nog niet gaan liggen en het regent af en toe.
We leggen de laatse spullen in de auto en rijden naar de bijzondere douche en keuken,  ontbijten in de dayshelter. We rijden vanaf hier naar Wiersbeach om een geocache te vinden. Inmiddels hebben we zeven gevonden, 4 op Neviscrossing en de rest in de Catlins. Op deze plek is een fredomcamp, waar wel een toilet is maar waar je vrij, lees gratis, mag kamperen. Vrij kamperen mag alleen als je minimaal drie dagen zelfcontained kunt zijn, dus zeg maar voor drie dagen je sanitaire afval kunt opslaan.
Hierna rijden we door naar Slope Point, wat het zuidelijkste punt van het zuidereiland is. Ook weer een prachtig uitzicht en hoog opspattende golven op de kliffen. Op de terugweg stoppen we bij Nadir Outpost voor koffie en thee. Een fijne plek, waar ook een bed and breakfast bij zit. We besluiten om hier een nacht te boeken om even uit de wind te kunnen slapen en van daaruit wat tochtjes te kunnen doen. Nadir is een erg aardig man, met een prachtig huis waar we een slaapkamer, woonkamer, badkamer en keuken tot onze beschikking krijgen. Wel wat anders dan in de auto slapen.
Hij adviseert een paar leuke routes waarvan de eerste naar Waipapa lighthouse. Hier zien we zeeleeuwen in het  water en op het strand. Natuurlijk moet  Erik het lot weer tarten en komt er een achter hem aan!
De volgende tip is een wandelroute door een origineel oerbos. Hier is het bos nog zoals het Zuidereiland bij helemaal origineel bedekt was. Prachtig regenwoud met palmen en grote Kouri trees.
Na deze tocht is het welletjes en gaan we terug naar Nadir, lekker wijntje, douchen en eten.