Dag 15, 5 februari

Dag 15
Gisteren waren de toppen waren de bergen, gletsjers in de wolken. Spannend wat vanmorgen brengt. Als we naar buiten kijken: besneeuwde toppen!
Dat betekent dat we wel gaan vliegen! Ons was door menige locals beloofd dat er aan de westcoast 95 % kans op regen is; niets is in ons geval minder waar. Niets dan schitterend weer en zomerse temperaturen kwamen er op ons pad.
Samen met een brits echtpaar gaan we op weg. 
Om half negen worden we opgehaald om naar de helicopter te gaan. Verwacht geen vliegveld maar gewoon op het erf van een boerderij. We krijgen nog wat instructies en of we go voor wat belooft een prachtige vlucht van 25 minuten te worden inclusief de snowlanding. Vanaf het moment dat we zijn opgestegen begint Brian Mcbride, de piloot, een geweldig verhaal te vertellen. Franz Jozef ligt precies op de breuklijn van de twee tectonische platen, je kunt vanuit de lucht precies de lijn zien lopen. Om de berg heen, ligt in eens de gletjer voor ons, wat een ongelovelijk prachtig gezicht. De kraters diep,  de kleur intens blauw, de lengte. Deze gletsjer kun je onthouden door de Drie keer zeven: 700 foot elevation, 7000 foot lang, 700 meter boven de zeespiegel. De heli draait nog even zodat we terug kunnen kijken in het dal, dan zie je goed hoe lang en stijl de gletsjer is.
Als we bovenop de sneeuw landen is het ongeveer 10 graden. Het licht is prachtig. Brian wil graag met onze camera fotos van ons en de gletsjer maken voor zijn nieuwe website en folder. We worden dus weer gebruikt voor promotie! (hebben wij weer)
Op de sneeuw vertelt Brian hoe de gletsjers in dit gebied hebben gelopen en hoe groot ze zijn geweest, op een van de fotos staat een halve cirkel met bos, hier was 12.000 jaar geleden de gletsjer.

Als we weer instappen vertelt hij dat dit gebied veel door geologen wordt bezocht omdat hier de breuklijn van de twee platen letterlijk is te zien, we vliegen nog langs een deel waar je de lijn ziet liggen, precies waar het gesteente een andere kleur heeft. Omdat we zo geinteresseerd waren is hij hier nog langs gegaan, for a beer or two! Terwijl onze vliegtijd er al lang op zat. Uiteindelijk hebben we bijna een uur gevlogen ipv 25 minuten, ik zou zeggen good value for money! 

Nadat we de foto's hebben opgeladen gaan we op pad naar het Trigtrail bij Okarito. Voordat we doorrijden brengen we eerst de usb met foto's naar Brian. Hij is verrukt over de foto's en wil de usb stick van ons over kopen. Wij willen die aan hem geven en nemen geen geld aan. In plaats van geld vraagt hij ons of wij homecooks zijn, ja tuurlijk niets zo lekker als je eigen potje koken. Vervolgens krijgen we een pond van het beste vlees van een door hemzelf geschoten hert, een pond haasbief van de Deer! Zijn vrouw loopt naar de kruidentuin en plukt een grote bos salie, oregano en basilicum en vertelt hoe we het vlees klaar moeten maken. Echt zalig bourgondisch eten!

We rijden door naar het Trigtrack, weer een prachtige steile wandeling  door tropisch regenwoud met een oorverdovend lawaai van de krekels en vogels. Op de top een panoramisch uitzicht rondom, de mount Cook vanaf de andere kant, de baaien aan beide kanten. Het wordt haast verveldend, hoeveel moois kan een mens aan?
Terug op de camping drinken we er één op onze kleindochter ( Avelyn, gefeliciteerd met je eerste verjaardag!) en  bereiden een geweldige maaltijd van het beste vlees dat we ooit geproefd hebben, bedankt Brian, ruilhandel is zo gek nog niet!